غروب دریا

شفقنا زندگی- رابطه بین گروه خونی و ازدواج افراد با هم سوالی است که بسیاری از زوج های جوان به دنبال پاسخ آن هستند. اینکه آیا افراد با گروه های خونی مشابه می توانند با هم عقد کنند؟ و یا اینکه ازدواج با چه گروه های خونی مناسب تر است؟ در اینجا سعی می کنیم پاسخ این سوالات را ارائه دهیم.

رابطه بین گروه خونی و ازدواج افراد با هم سوالی است که بسیاری از زوج های جوان به دنبال پاسخ آن هستند. اینکه آیا افراد با گروه های خونی مشابه می توانند با هم عقد کنند؟ و یا اینکه ازدواج با چه گروه های خونی مناسب تر است؟ در اینجا سعی می کنیم پاسخ این سوالات را ارایه دهیم.

گروه خونی چیست؟

به طور خلاصه گروه های خونی یک روش برای تقسیم بندی خون افراد است. این تقسیم بندی بر اساس وجود یا عدم وجود پادگن (آنتی ژن) های موروثی خواصی روی سطح گلبول های قرمز انجام می شود. براساس مهمترین این تقسیمات، خون همه انسانها به چهار دسته A,B,AB و Oو بر اساس یک تقسیم بندی دیگر به گروه های مثبت و منفی تقسیم می شود.

مثلا کسی که آنتی ژن A را بروی گلبولهای قرمز خود بروز می دهد، گروه خونش A است و یا فردی که هردو پادگن A و B را دارد گروه خونش AB و فردی که هیچکدام از این آنتی ژن ها را ندارد خون او از گروه O است.

ارتباط بین گروه خونی افراد و ازدواج چیست؟

بعد از طی مراحل خواستگاری و بله برون، هنگامی که برای جاری شدن خطبه عقد به دفاتر ثبت ازدواج مراجعه می کنید، یک معرفی نامه عکس دار به شما داده می شود تا به مراکز آزمایش خون جهت انجام آزمایشات قبل از ازدواج مراجعه کنید. اما این آزمایشات هیچ ارتباطی به گروه خونی شما ندارد. چراکه گروه های خونی هیچ مانعی برای وصلت افراد ایجاد نمی کنند و افراد با هر گروه خونی که داشته باشند می توانند با یکدیگر عروسی کنند. مگر اینکه پای عوامل دیگری مثل خطر ابتلای جنین به تالاسمی و یابیماری های ژنتیکی در میان باشد. برای پیشگیری تالاسمی، زوجین می بایست پیش از عقد آزمایش خون انجام دهند. اما برای پیشگیری از بیماری های ژنتیکی در جنین، توصیه می شود که تمام افراد قبل از ازدواج نسبت به انجام آزمایشات ژنتیک اقدام کنند.

آزمایشات قبل از عقد نه ربطی به گروه خون افراد دارند و نه شامل آزمایش ژنتیک می شوند. اما در برخی از موارد و برای بعضی از زوجین در همان مراکز انجام آزمایشات پیش از عقد، متخصصان به عروس و داماد توصیه می کنند که با توجه به شرایطی که دارند نسبت به انجام مشاوره ژنتیکی اقدام کنند. این موارد عبارتند از:

1 – زوج هایی که باهم نسبت فامیلی دارند. این شامل هر نسبتی می شود. ( هر گونه ازدواج فامیلی )

2 – زوج جوانی که یکی از آنها دچار اختلالات ژنتیکی است.

3 – زوج جوانی که یکی از اعضای درجه یک فامیل آنها دچار اختلالات ژنتیکی است.

4 – خانم هایی که قصد ازدواج دارند و سن آنها کمتر از 18 سال یا بیشتر از 33 است.

5 – زوج جوانی که در مراکز حساس و پرخطر فعالیت می کنند و با مواد شیمیایی و یا هسته ای سر و کار دارند.

بنابراین آنچه که در ازدواج افراد می تواند مشکل ساز باشد، یکسان بودن گروه خونی نیست بلکه ارتباط خونی ( مثلا در ازدواج فامیلی ) است که می تواند باعث مشکلات ژنتیکی شود.

به جز احتمال بروز بیماری های ژنتیکی و همچنین تالاسمی، خوشبختانه سایر اختلالاتی که ممکن است در جنین ایجاد شود، در همان دوران بارداری قابل تشخیص و پیشگیری است. بنابراین لازم نیست در زمان عروسی نگران آنها باشید.

گروه خونی عروس و داماد به هم نخورده است، یعنی چه؟

گفتیم که گروه خونی هیچ ربطی به ازدواج ندارد. اما ممکن است برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که منظور از اینکه می گویند “گروه خون عروس و داماد به هم نخورده” چیست؟ باید گفت این اصطلاح، اشاره به برخی نتایج که در آزمایشات قبل از عقد مشخص شود، دارد. وقتی یکی از طرفین در سوابق خود و یا اقوام خود یکی از بیماری هایی که از طریق ژن منتقل می شود ( مثل تالاسمی ) وجود داشته باشد با انجام آزمایشات خونی بررسی می کنند که چقدر احتمال ابتلای فرزند آنها به آن بیماری ها وجود دارد. چنانچه این احتمال بالا باشد به آنها توصیه می شود که عقد نکنند و به آنها درباره عواقب بچه دار شدنشان هشدار می دهند.

علاوه براین کسانی که دارای تالاسمی مینور هستند چنانچه با فرد دیگری که او هم مبتلا به تالاسمی مینور است عروسی کنند 25 درصد احتمال دارد که فرزندان آنها مبتلا به تالاسمی ماژور بشود. تالاسمی مینور دارای هیچ علامت خاصی نیست و نیاز به درمان ندارد. فرد مبتلا به تالاسمی مینور نیز از نظر ظاهری کاملا سالم است و وصلت او با افراد سالم هیچ عواقبی ندارد. اما تالاسمی ماژور یک بیماری حاد است و نیاز به درمان دارد و مشکلات و هزینه های زیادی را به دنبال خواهد داشت. لذا چنانچه در آزمایش خون قبل از عقد معلوم شود که هردو طرف تالاسمی مینور دارند، آزمایشات تکمیلی دیگر به همراه مشاوره ژنتیکی برای آنها انجام خواهد شد و به آنها در باره عواقب بچه دار شدنشان هشدار داده می شود.

منبع: جام نیوز

شفقنا زندگی- آیا می‌توان قایقی نیم کیلوگرمی ساخت که 500 کیلوگرم بار حمل کند. آیا می‌توان تلویزیونی تولید کرد که صفحه نمایش آن به ضخامت کاغذ دیواری باشد و روی دیوار نصب شود. نانوسلولز قرار است به همه این رؤیاها جامه عمل بپوشاند.

کمپانی فورد آمریکا قصد دارد در سال‌های پیش رو تا 400 کیلوگرم از وزن خودورهایش بکاهد. این خودروسازی در این مسیر از الیاف نانوسلولزی استفاده خواهد کرد.

نانوسلولز نوعی پلیمر طبیعی با خواص تخریب‌پذیری زیستی و قابل بازیافت است. برای تولید آن سلولز به ذراتی ریز (در ابعاد نانو) و تحت فشار بالا به نانوکریستال تبدیل می‌شوند. تولیدکنندگان، محصول به دست آمده را به‌صورت دلخواه روی هم می‌گذارند و بافت مورد نظر را شکل می‌دهند.

پژوهشگران فنلاندی بافتی از جنس نانوسلولز تولید کرده‌اند که ویژگی‌های مکانیکی فوق‌العاده‌ای دارد. به ادعای این پژوهشگران، با استفاده از این بافت می‌توان قایق‌هایی ساخت که تنها نیم کیلوگرم وزن دارند، اما می‌توانند حدود 500 کیلوگرم بار حمل کنند.

از بافت‌های نانوسلولزی همچنین می‌توان فیلتر ساخت؛ فیلترهایی که یا در سیگار به کار می‌روند یا در دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن برای حذف املاح موجود در آب دریا.

بافت‌های نانوسلولزی این قابلیت را دارند که در آینده در کنار الیاف کربن به یک ابرماده تبدیل شوند. در حال حاضر از بافت‌های بسیار سبک اما فوق مقاوم ساخته‌شده از الیاف کربن، از جمله در صنایع خودروسازی و هواپیماسازی استفاده می‌شود.

بافت نانوسلولزی مقاومت کششی بیشتر از کِولار دارد، از کاغذ نازک‌تر است و می‌تواند در شرایط خاص رسانای جریان الکتریکی باشد. کولار نوعی الیاف مصنوعی است که نسبت استحکام به وزن آن بسیار بالاست. این الیاف با وزن یکسان، 5 برابر فولاد مقاومت کششی دارند.

تولید الیاف نانوسلولزی

سلولز به وفور در دسترس است. تولیدکنندگان برای رسیدن به ویژگی‌های الیاف نانوسلولزی مثلا به سراغ پوست درختان می‌روند؛ بافت آن را می‌شکافند تا به الیاف بسیار ریز (در مقیاس نانو) برسند. برای این کار دستگاه‌های مختلف و مواد شیمیایی متفاوتی لازم است. این فرایند نه‌تنها به انرژی نیاز دارد، بلکه به الیاف‌ها هم آسیب می‌رساند.

برای تولید الیاف نانوسلولزی راه‌های دیگری هم وجود دارد؛ مثلا به کمک باکتری‌ها. باکتری‌ها و مخمرهایی که از انگور سرکه می‌سازند یا حتی قارچ کامبوچا در این‌جا به کمک پژوهشگران می‌آیند. این باکتری‌ها برای تخمیر به مقدار بسیار زیادی افزودنی از جمله شکر و مایعات و همچنین منبع‌های عظیم نگهداری مایعات نیاز دارند.

در این میان محققان دانشگاه تکزاس آمریکا راه‌حلی یافته‌اند که با استفاده از آن بافت‌های پرکاربرد نانوسلولزی را ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌توان تولید کرد. به نوشته پایگاه اینترنتی "دی‌ولت"، پژوهشگران برای این کار ساختار ژنتیکی جلبک‌ها را با استفاده از دی‌ان‌ای (DNA) باکتری‌های سرکه تغییر می‌دهند. جلبک‌های تغییریافته برای تولید الیاف نانوسلولز به کارگرفته می‌شوند.

این روش مزیت‌های فراوانی دارد؛ از جمله این‌که مواد مورد نیاز – آب و نور خورشید برای پرورش جلبک – به اندازه کافی وجود دارد. علاوه بر این، جلبک‌ها دی‌اکسید کربن را هم جذب می‌کنند. این ماده یکی از ترکیبات اصلی است که ورود آن به جو تأثیر بسزایی در تشدید پدیده گرمایش زمین دارد.

کاربرد صنعتی

تولید الیاف نانو سلولزی به کمک جلبک‌ها در حال حاضر از مقیاس آزمایشگاهی خارج شده و در حوزه صنعت تحت بررسی است. پیش‌بینی می‌شود در 5 تا 10 سال آینده تولید این الیاف در مقیاس وسیع انجام شود. یک شرکت لهستانی تلاش می‌کند تا پایان سال جاری (2013) با روش‌های معمول (شیمیایی) الیاف نانوسلولزی را به تولید انبوه برساند.

در تولید تقریبا هر محصولی می‌توان از الیاف نانوسلولزی استفاده کرد در تولید تقریبا هر محصولی می‌توان از الیاف نانوسلولزی استفاده کرد

سرپرست تیم مطالعاتی دانشگاه تکزاس که بر روی تولید الیاف به کمک جلبک‌ها کار می‌کند، می‌گوید با استفاده از این روش «تولید مقرون به صرفه‌ی الیاف نانو سلولز در مقیاس انبوه» امکان‌پذیر می‌شود و بدین ترتیب ماده خامی «برای تولید دیرپای سوخت‌های زیستی و بسیاری محصولات دیگر» به دست می‌آید.

به عنوان مثال می‌توان با استفاده از الیاف یادشده جلیقه‌های ضدگلوله بسیار سبک و در عین حال فوق‌العاده مقاوم تولید کرد. الیاف بسیار ریز سلولزی را می‌توان چنان فشرده در کنار هم چید که گلوله نتواند ساختار نهایی الیاف را بدرد. با توجه به ساختار فوق‌العاده فشرده این الیاف، می‌توان از آن برای عایق‌بندی ساختمان‌ها نیز استفاده کرد.

امکان تولید ایمپلنت؟

الیاف نانوسلولزی با توجه به بافت متخلخل، جاذب بسیار خوب مایعات است. بدین ترتیب می‌توان با این الیاف، تامپون یا چسب زخم و گاز استریل با قابلیت جذب بسیار زیاد مایعات تولید کرد. با این حساب نیازی به تعویض زودهنگام پانسمان زخم نیست. این ویژگی در بخش سوانح سوختگی بیمارستان‌ها که در آنها تعویض پانسمان اندام سوخته با درد و سوزش بسیار شدید همراه است، کاربرد فراوانی خواهد داشت.

علاوه بر این، بافت الیاف نانو سلولزی شباهت فراوانی به بافت اندام بدن دارد. با توجه به این نکته پژوهشگران دانشگاه "یِنا" در آلمان آزمایش‌های حیوانی را آغاز کرده‌اند تا ببینند آیا می‌توان از این الیاف برای تولید درون‌کاشت‌ها (ایمپلنت) استفاده کرد.

از بافت‌های نانوسلولزی حتی می‌توان به جای کاغذ استفاده کرد؛ البته اگر حجم تولید به حد مصرف کنونی کاغذ برسد.

افزودن قابلیت رسانایی به بافت‌های نانوسلولزی دریچه دیگری را به روی محققان صنعتی می‌گشاید. به‌عنوان مثال می‌توان شیشه یا پلاستیک را از صفحه نمایش تلویزیون یا کامپیوتر حذف کرد و نمایشگرهایی انعطاف‌پذیر به ضخامت پوست ساخت. پایونیر، تولیدکننده ژاپنی دستگاه‌های صوتی و تصویری، بر همین اساس روی تلویزیونی کار می‌کند که نمایشگر آن را می‌توان مانند کاغذ دیواری روی دیوار نصب کرد.

منبع: دویچه وله